Во моментов е студент на четврта година на Државниот универзитет во Тетово, каде студира македонски јазик и литература. Таа вели дека веднаш ја прифатила поканата да учествува во кампањата на УНИЦЕФ, бидејќи сака да им покаже на сите луѓе дека и лицата со пречки во развојот се способни и дека и тие може да работат и да придонесат за општетството.

„Имам уште 13 испити до дипломирање, инаку на факултет ми оди супер. Почнав да учам и англиски јазик, и тоа ми оди многу добро. Инаку, средно имам завршено фармација и можам да дадам и такви совети на луѓето. Слободното време го поминувам во аптеката каде работи татко ми, а мојот постар брат заврши факултет за фармација“, вели Нина.

Таа вели дека од искуството што го стекнала за време на снимањето на видеото, луѓето може да ги подели на две групи, на една група кои прифатиле да ги советува и да им издава лекови девојка до Даунов синдром, и на друга група кои чудно ја гледале.

„Оваа вторава група луѓе чудно ме гледаа и во тие моменти се почувствував навредено. Не значи дека ако имам Даунов синдром не знам да им дадам совет како да ги пијат лековите. Сакам да им порачам на родителите што имаат деца со Даунов синдром или со пречки во развојот да не ги кријат своите деца, да не се срамат од нив. Да им помагаат колку што можат“, вели Нина.

УНИЦЕФ СО ВИДЕО ПОКАЖА КАКО СЕ ДИСКРИМИНИРААТ ЛУЃЕТО СО ПОПРЕЧЕНОСТ ВО МАКЕДОНИЈА

За разлика од луѓето од видеото на УНИЦЕФ, каде дел од нив чудно ја гледаа Нина и не сакаа таа да им ги даде лековите, во училиште и на факултет е одлично прифатена. Нејзината мајка Сузана вели дека уште во основно училиште Нина имала голема поддршка и од учителката, но и од другарчињата, а потоа и во средно фармацевтско и сега на факултет.

„Од мала ја учиме дека мора многу да работи и да учи за да напредува. Уште на три години ги научи боите, како што секое здраво дете на таа возраст ги учи. Уште од мала знае дека треба многу да учи. Во градинка не одеше, но во основно одеше во редовно училиште и многу голема поддршка имаше и од учителката и од сите дечиња во нејзиното одделение. Одлично ја прифатија и учителката ѝ обрна големо внимание“, вели Сузана Костовска.

Таа вели дека освен скромната парична помош, која ја добиваат и останатите лица со пречки во развојот, друга помош од државните и локалните институции нема.

„Во Тетово нема ниту центар за лица со Даунов синдром, ниту пак некое здружение кое работи со овие лица. Само Нина јавно зборува така за себе. Останатите родители своите деца со пречки во развојот ги кријат и не сакаат да зборуваат за нив. Нина, на пример, многу сака да плива. Се обидовме да ја носиме во Скопје на базен, но набрзо се откажавме, бидејќи трошокот ни е голем. Овде во Тетово ја носевме, но луѓето ја гледаа чудно и таа се откажа. Многу е битно како ќе те прифати средината“, вели Сузана.

Дауновиот синдром е конгенитално нарушување, при кое лицата со овој синдром во клетките имаат 47 место 46 хромозоми. Место по два хромозоми кои сочинуваат 21 пар, во клетките на овие луѓе има 3 хромозоми, од кои два хромозоми прават 21 пар, а третиот е вишок. Поради ова Дауновиот синдром уште се нарекува и Тризомија 21. Дауновиот синдром се јавува кај сите раси и економски нивоа.

Нина вели дека во слободно време многу сака да чита книги и да гледа спортски натпревари.

„Најмногу сакам ракомет, но гледам и фудбал. Со брат ми одиме да ги гледам нашите ракометари. Од женските најмногу ја сакам Андреа Лекиќ, а од машките Алекс Душебаев. Омилена книга немам, читам сѐ што ќе ми дојде в раце. Последната книга што сѐ уште ја читам ми ја купи брат ми. Во неа се зборува за мојот омилен фудбалер Лионел Андрес Меси, а од клубовите најмногу ја сакам Барселона. Би сакала некогаш да го гледам Меси во живо, а би сакала да научам и шпански, но немам професор“, вели Нина.

Додава дека во моментов ѝ е најбитно да го заврши факултетот, а потоа ако може и да се вработи. Со широка насмевка на лицето вели дека се надева оти еден ден ќе се омажи и дека ќе има свое семејство.

Нина денеска ќе учествува на хуманитарната трка за деца со Даунов синдром, која ќе се оддржи во Градскиот парк во Скопје. Се разделуваме со ветување дека можеби ќе се видиме на трката, на што таа со насмевка додава: „Ако дојдете можеме заедно да трчаме“.

Веста е превземена од тука.